LÖSEV’den Anneler Günü’nde mutluluğun resmi

paylaş

tweetle

paylaş

Zonguldak’ta yaşayan Özlem Kocakaplan, 6 yaşındaki kızı Asya’nın lösemi olduğunu 2 yıl önce öğrendi. 36 yaşındaki Özlem anne, tam 2 yıldır, durmadan dinlenmeden yavrusu için LÖSEV ile el ele lösemiye karşı savaş veriyor. Anneler Günü’nde çocukları Lösemi ile mücadele eden tüm anneler ve çocuklar için kızıyla kamera karşısına geçen Kocakaplan, “Bağışlarınızla önce çocuklar iyileşsin” diyerek bağışçılara seslendi.

Lösemiyle savaşan Asya ile annesinin fotoğrafı Türkiye genelinde sokaklarda yer alıyor. Fotoğrafta ise ‘önce çocuklar iyileşsin’ mesajı yer alıyor. Fotoğraf, lösemiyle mücadelenin simgesi haline geldi.

“O AN DÜNYA BAŞIMIZA YIKILDI”

2019 yılında Lösemili Çocuklar Sağlık ve Eğitim Vakfı (LÖSEV) ile 2019 yılında yolları kesişen Özlem Kocakaplan, kızının lösemi teşhisi aldığı günü şöyle anlattı:

“Kuş gibi kanatlanıp uçan, arkadaşlarıyla oyun oynayan, hiç yorulmayan çocuğum yoruldu, güçsüz kaldı. Kanımızı verdik, bir anons geçtiler, ‘Asya Kocakaplan’ın ailesi, lütfen doktor odasına!’ o an dünya başımıza yıkıldı.

“LÖSANTE’ye geldiğim an çok değişikti, her hastanede olmayan bir şey vardı burada. Çocuğumu ilk kez tekerlekli sandalyede ve acil kapısında gördüğümde, nasıl bir yere çıkacağım dedim, bir hastanede ilk defa kalıyordum. İlk defa bir kişiye refakat ediyorum bir de bu benim kızım.

“O kapılar açıldı, içeri girdim herkes rahat, sanki bu hastalığın adı yoktu burada. Ben neredeyim derken hemşireler ‘517 numaralı oda sizin odanız’ dedi. Oda kapısı açıldığı zaman başka bir dünya mı burası dedim ve 33 gün o odada kaldık. Allah razı olsun çok güzel ağırlandık. Hemşirelerimiz, doktorlarımız el üstünde tuttular bizi. Tedavimiz başladı, yoğun ve zor bir süreçti.

“Ama bu gücü bana LÖSEV-LÖSANTE Çocuk & Yetişkin Hastanesi ve yavrum verdi. Kızımın çok güçlü olduğunu ilk defa gördüm ve dedim ki ne kadar güçlü bir çocuk yetiştiriyorum. Sonra şehir dışından geldiğimiz için LÖSEV- Lösemili Çocuklar Köyü’nde konakladık. Orada da bir evimiz oldu. Her şeyi vardı; bir ev sıcaklığındaydı ve hiç yabancılık çekmedik.”